Woensdag 19 september 2018, Highway 1 naar Santa Barbara

Highway 1.. een onvergetelijke belevenis!

Vandaag is weer een reisdag. Van Seaside monterey naar Santa Barbara. Over Highway 1, de kustweg tussen San Francisco en Los Angeles. Een dikke 400 km.

Ik heb opgezocht wat er zo allemaal te zien is langs deze weg en dat is niet niks! We vertrekken om half 10 nadat we eerst koffie met een croissant en nog iets lekkers genuttigd hebben in Seaside.

De eerste bezienswaardigheid is al na 13 km: idyllisch point Lobos, een beschermd natuurgebied langs highway 1. We betalen 10 euro en krijgen een bonnetje met een plakbandje, dit is vandaag geldig voor alle kustparken.. de america the beautiful pass die we gekocht hebben voor de nationale parken geldt hier niet.. dus we plakken het bonnetje tegen de voorruit. We rijden het park in en zoeken een parkeerplaats. Helaas alles is vol. Er komt een medewerker van het park naar ons toe en zegt dat je verderop kunt parkeren. Ik stap uit en Peter rijdt verder, hij komt wel naar mij toegelopen.

Het wandelpad voert me naar de top van een heuvel waar veel mensen staan met verrekijkers en camera’s. Na een poosje kom ik aan het hek te staan en om me heen zijn de oh’s en ah’s niet van de lucht.. ook “oh my gosssshhh” hoor ik heel vaak. Ik krijg een verrekijker in mijn handen gedrukt en tja... dan kijk ik er ook maar doorheen. Ik zie een eiland vol met pelikanen en zeeleeuwen. Nu hebben wij die in de afgelopen dagen al meer gezien dus ik zeg geen oh en ah en zeker geen oh my gossshhh.

Het is wel leuk om te zien hoor, dat wel. Ik geef de verrekijker terug aan de mevrouw van het park en vraag of ze ook zee-otters gezien heeft. Ze kijkt even heel ernstig door haar kijker, maar knikt dan resoluut van nee. Ze zijn er nu niet, maar eerder op de dag had ze de otters wel gezien. Jammer.. ik had graag de otters gespot.

Ik zie Peter staan, gelukkig hij heeft me kunnen vinden, en ik loop naar hem toe. Samen lopen we weer richting de auto die verder weg staat als de medewerker zei en we rijden verder. We komen bij bird island en Peter maakt daar een mooi filmpje van een eagle. Na al dit moois stappen we weer in de auto en vervolgen highway 1. We komen aan in Big Sur en allebei hebben we het gevoel terug te zijn in Yosemite. Het is er groen met bomen, prachtig!

We komen langs een restaurant en gaan daar lunchen. We nemen allebei een broodje met pulled pork. Het smaakt voortreffelijk!

Als we weer aan het rijden zijn “moeten” we nog 1 dingetje zien: Julia Pfeiffer Burns State Park. Hier zie je een felblauwe baai met een watervalletje wat op het strand uitkomt, heel erg mooi! 

Het is 15.15 uur als we hier wegrijden en ik stel ons travelbirdje in op het adres in Santa Barbara.  

Ik val ff stil en kijk nog eens goed... 100 km terug rijden? En de totale reisduur 5 uur en 3 kwartier?

“Peet....?”

“Ja?”

“We zijn te ver gereden...” zeg ik met een benauwd stemmetje, “we moeten terug en nog dik 5 uur rijden.”

“Dat kan niet”, zegt Peter.

Ik voer nogmaals het adres in van het hotel waar we slapen en de navigatie zegt weer dat we om moeten keren.

“We rijden gewoon verder hoor, over highway one”, zegt Peter. “Los Angeles staat hier ook aangegeven en Santa Barbara ligt voor Los Angeles op deze route.”

Als ik na een half uurtje weer kijk op de navigatie is het inderdaad nog maar 2,5 uur rijden.

Om kwart voor 7 zijn we bij ons hotel, we eten een heerlijke vers gebakken pizza, drinken een flesje rosé en gaan dan moe en voldaan slapen.