Donderdag 13 september 2018 Mariposa Grove, de reuzen sequoia’s

Welke gekken gaan bijna 3 uur rijden om een paar boompjes te bekijken...?!?

Wij dus. Op naar Mariposa Grove waar de grootste groep sequoia’s staat van Yosemite National Park.

We zijn op ons gemak opgestaan, heerlijk warm gedoucht😀, ontbeten en in de auto. Ons travelbirdje heeft de snelste route gegeven, deze gaat niet door het park maar er omheen. In 1 uur en 48 minuten moeten we er kunnen zijn...

Na een kwartiertje rijden krijgen we bergweggetje zoals we er dinsdag ook een hadden, haarspeldbochten, afdalingen en weer omhoog. Dit duurt 20 km met een snelheid van max 35 mijl. Daarna wordt het , gelukkig (!) een normale highway totdat onze vriendin vanuit het apparaat zegt over 300 meter links afslaan.... NU links afslaan. Het kan.. er is een weg(getje), maar Peet ziet een bordje met daarop: no acces to Yosemite park... hij draait om en vervolgt de weg. Ons vriendinnetje zegt weer: links afslaan en daarna rechts afslaan.. peet negeert haar en zoals het een juiste vrouw betaamt zegt ze nu zeer dwingend: LINKS AFSLAAN EN OMKEREN!!

Oké oké, peetje luistert, keert om en rijdt 2 km terug om vervolgens rechts af te slaan. Het weggetje is smal maar te doen tot op een gegeven moment een melding langs de weg staat: end of pavement.. het wordt dus onverhard.. maar peet rijdt door. Dan komt er een afzetting waarop staat: no entry, fire danger.

Oeps.. dat gaan we maar niet riskeren dus we draaien alsnog om en gaan aan het einde van het weggetje linksaf. 

Onze vriendin is boos want we krijgen geen contact meer met haar. Dus geen beeld en geen geluid.... 

Ik begin een beetje ongerust te worden want voor mijn richtingsgevoel (wat dus nergens op slaat want dat heb ik niet) gaan we steeds verder van Yosemite af. Ik zeg dat we maar om moeten draaien en in Mariposa maar rechtdoor moeten gaan daar waar we rechts af sloegen. Maar Peet rijdt door. Hij is ook op de hoogte van mijn richtingsgevoel 😂

Ons vriendinnetje is ondertussen ook weer ontdooid en geeft weer beeld en geluid! En ze heeft de juiste weg ook weer gevonden.

Om 11 uur komen we aan in Mariposa Grove, een bos van zeldzame sequoia’s (mammoetbomen). Twee van de bomen in dit park behoren tot de 30 grootste reuzensequoia’s ter wereld.

We parkeren de auto, het is niet toegestaan om zelf met de auto in het park te rijden en we stappen op de shuttlebus. Deze rijdt ons in 10 minuten naar de start van de trail. Het is een iets te aangelegd pad met bordjes erlangs die ons vertellen wat we zien. Echt een park.

We zien al enkele sequoia’s staan, echt enorm zijn ze! Dan komen we bij de oudste en meest bekende boom van het park: the Grizzly Giant. Hij is 1800 tot 2400 jaar oud!!! 63 meter hoog en heeft op anderhalve meter hoog een doorsnede van bijna 8 meter! De omtrek op grondniveau is 30 meter... geen kleine jongen dus! De bast van zo’n sequoia is ongeveer 65 cm dik. Vandaar dat deze bomen branden en andere “aanslagen” kunnen overleven.

We lopen verder en komen bij de tunnel boom, hier is het druk met fotograferende mensen. En wij doen enthousiast mee! Dan kunnen we kiezen: een kort rondje of een iets grotere ronde. Ach we zijn er nou toch dus doen we de grote. We lopen verder en komen nog een aantal hele mooie sequoia’s tegen. Wat een enorme grote reuzen zijn het! We genieten weer volop. De rest van het park is natuurlijker aangelegd. Geen hekjes en gewone zandpaden.

Dan gaan we richting de bus, terug naar de parkeerplaats en rijden we naar Coulterville. Onderweg stoppen we nog even om een foto te maken hoe makkelijk het de postbode hier gemaakt wordt, een stuk of wat brievenbussen op rij in the middle of nowhere.

We gaan eten in de bistro van Coulterville, de enige in het centrum (en het hele dorp).

Peter schrijft verder:

Het eten is heerlijk. We zitten nog te smullen als er een paar dames binnenkomen. Net voor ze binnen komen horen we de vrouw die kennelijk eigenaresse van de bistro is tegen iemand zeggen dat als er nog volk komt, ze dan moet zeggen dat ze gesloten zijn. En nu komen er twee vrouwen binnen en die zijn kennelijk welkom..? Een herkennen we van de lokale winkel waar we eerder waren deze week. Tafels worden aan elkaar geschoven, wijnflessen komen tevoorschijn en het hele gezelschap van negen vrouwen gaat aan tafel zitten. We horen dat cheesecake op tafel komt. Dan komt een van de dames onze gebruikte borden afhalen en ze zegt dat ze ‘iets moet doen om haar cheesecake te verdienen’, 😀 we vragen of er een vergadering van de Ladies City counsel plaats vindt, ze vertelt dat op één na alle bedrijven worden gerund door vrouwen en dat ze nu bij elkaar zijn.. De dame die ons geholpen had komt even later en vraagt of wij nog een dessert hadden gewild.. tja, we hoorden iets over cheesecake... ze lacht en brengt ons even later een stuk van de lekkerste cheesecake die we ooit geproefd hebben, mét blueberry compote erop. Daarna storen we de vergadering niet langer en vertrekken, zo te horen worden ernstige zaken besproken. José wil eigenlijk meedoen aan de vergadering, ze popelt om te zeggen: ‘Objection’ op elk ingediend voorstel, maar om nou het hele dorp op stelten te zetten..

Voor de deur en midden in het centrum (ongeveer 30 meter uit elkaar) besluiten we om het bruisende centrum op foto vast te leggen, zelfs Whistling Billy staat erop..