Maandag 17 september 2018 Peter zijn verjaardag🍰

Hieperdepiep HOERAAAAA!!!!!

Vandaag is Peter jarig! 

We staan op ons gemak op en gaan lopend naar beachcafe Salade hier in Pacifica. We bestellen een ontbijt met omelet, groenten en gebakken aardappels. En het smaakt voortreffelijk zo in de ochtend😁.

Peter neemt een jus d’orange erbij en ik een cappuccino. Een small one.. ik krijg een kop waar ze in Nederland soep in serveren zo groot!

Als we dit allemaal naar binnen gewerkt hebben lopen we naar de oceaan. Het is hier vanochtend een beetje triestig weer. Bewolkt en kil. Ook Pacifica is uitgestorven lijkt het wel maar ja het is ook maandagochtend... na een stukje langs de oceaan gewandeld te hebben gaan we de pier op. 

“Ik denk dat ze hier heeeel lang geleden flaneerden”, zegt Peter. “Beetje vissen, op een bankje zitten in de ondergaande zon..... en uitkijken dat je niet onder de vogelschijt terug gaat..” want er zitten veel vogels en er is overal vogelpoep. Ook staan er mensen met een hengel en we zien een aantal van hen ook een vis(je) aan de haak slaan.

Na de pier lopen we een heuvel op en als we op de top staan breekt de zon door! Dat oogt een stuk vriendelijker!

We dalen de heuvel weer af, doen wat boodschappen in de supermarkt en lopen terug naar ons verblijf.

Dan komt het hoogtepunt van de dag.... zoiets zou iedereen op z’n verjaardag moeten doen...: we gaan naar de wasserette!

We hebben was verzameld van een week en het is tenslotte maandag: wasdag.

Er staat een mevrouw in de wasserette die vroeger de heks uit het sprookje van Hans en Grietje geweest is. Maar omdat sprookjes niet bestaan werkt ze nu in de wasserette in Pacifica. Ze heeft nog 3 tanden in haar mond... Peter vraagt of ze geld kan wisselen voor in de machine en hij krijgt als antwoord gesnauwd: “I’m not a bank!”

Even later bindt ze wat in en wisselt een paar dollar. We zetten de machines aan en dan is het wachten. Als we de was in de drogers gedaan hebben en daarna opgevouwen is het hoogtepunt helaas alweer voorbij.

We stappen in de auto, Peter wil naar half moon Bay. Hij heeft hier ooit ergens over gelezen of een film gezien. Dat weet ie niet meer.

Het is een mijltje of 13 rijden en we rijden alle weggetjes naar het strand voorbij. Dan zijn we ook het plaatsje uit. Ik zeg:”misschien had je een keertje naar rechts moeten gaan om bij de zee te komen.”

“O? Nou dan draaien we toch even om.”

Dus zo gezegd zo gedaan en we nemen de afslag Miramar. Dit is een doodlopende straat en we parkeren onze auto daar en stappen uit. We lopen een stukkie en komen lang het restaurant Miramar. Ik kijk en zie een mooi terras, in de zon, uit de wind, gezellig met uitzicht op zee... nog tafeltjes genoeg vrij...

Terwijl ik begin te praten draai ik langzaam mijn hoofd naar Peet en zeg dat ik hier wel wat wil eten. Als ik naar hem kijk loopt hij al te lachen..

“Wat lach je nou?”

“Ik vroeg me gewoon af wanneer de vraag zou komen...” 😊 (hij kent me..)

We lopen een stukje het strand op, gaan even zitten en lopen dan terug, we hebben allebei trek.

Bij het restaurant kiezen we een mooi plaatsje uit en bestellen een prawn carbonara. (Pasta carbonara met scampies! Jammie!) en dit keer geen wiebelende vinger maar gewoon 2x😜. Omdat het feest is doen we er ook een wijntje bij. Lang zal hij leven! Proost🥂!

Het is een heerlijke maaltijd en we genieten ervan!

Nadat we weer de auto ingestapt zijn rijden we naar Mavericks Bay. Hier kunnen de golven wel 15 meter hoog worden en het is een geliefde plek voor surfers. We parkeren de auto en moeten een stukje lopen in de beschutting van een duinpan en dan gaan we de bocht om naar het strand....

Helaas... de grote golven zijn er alleen in het voorjaar.. we zijn net te laat dus. Evengoed zien we wel een aantal zeeleeuwen of -honden zwemmen wat ik ook bijzonder vind.

We rijden terug naar Pacifica over de highway 1, die weer open is. Het is een prachtige weg langs de kust! 

Deze gaan we morgen ook rijden!