Zaterdag 8 september 2018 Onderweg naar Hatch en national park Zion

Na 5 dagen liggend op bed in de hotelkamer ons verhaal geschreven te hebben zit ik nu buiten in een stoel met een uitzicht zo mooi.... we zijn in Hatch Utah.

Na een slechte nacht was ik om kwart voor 5 wakker. Dat was wel iets  te vroeg om op te staan dus m’n e-reader gepakt en een poosje liggen lezen. Peet werd uiteindelijk ook wakker en we gingen om iets over half 7 ontbijten. De meeste spullen hadden we gisteravond al ingepakt dus na het ontbijt konden we snel vertrekken. 

Het eerste deel van de reis kenden we al, wat opvalt zo’n tweede keer is dat het op sommige plaatsen wel erg armoedig is en de stacaravans met golfplaten bij elkaar gehouden worden. Langs de weg staan ook een soort van kraampjes waar de Navajo hun zelf gemaakte jewelry verkopen. 

Na een paar uurtjes zijn we Lake Powell voorbij en komen we in Utah. Het is hier meteen een uur later (wisten we nog van gister 😉). Het verschil met Nederland is nu nog maar 8 uur. 

Als we een stukje in Utah zijn wordt het landschap langzaamaan wat groener en vriendelijker. De hoge rode rotsen van Arizona veranderen in kleinere heuvels. Op een gegeven moment zit ik met verbazing te kijken en ik zeg tegen Peter: “Ik geloof dat ik in heel mijn leven nog nooit zo ver heb kunnen kijken...”

“Mooi hè”, zegt Peet. 

“Ja... echt mooi!”

Onderweg stoppen we een paar keer om foto’s te maken.

We rijden lekker door en vandaag staat National Park Zion op het programma. Ik heb gecheckt en dubbel gecheckt😜, het ligt op de route naar Bryce Canyon. 👌

Zion heeft een oppervlakte van ongeveer 600 km², en het bestaat uit een aantal hoge plateaus die worden doorsneden door diepe canyons. Het belangrijkste gedeelte is Zion Canyon. Dat is een ravijn, 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen. Het ravijn is uitgeslepen door de Virgin River, en dankzij die rivier heeft Zion Canyon nu rijk gevarieerde flora en fauna. Als in het voorjaar de sneeuw in de bergen smelt, voert de Virgin River grote hoeveelheden puin en sediment af. Daardoor is het erosieproces dat Zion Canyon en de diverse zijdalen heeft gevormd, nog steeds volop gaande. (Thank you Wikipedia)

Gisteren hebben we bij Lake Powell al de nationale pas gekocht waarmee je toegang hebt in alle nationale parken. We laten bij de ingang de pas zien en we rijden door. Ook hier is het weer erg mooi en we zien zelfs wilde dieren! Het zijn een paar geiten maar toch...

We stoppen het startpunt van the grand look over the canyon. Het is vandaag weer erg warm dus een lekkere fles water mee, pet op en wandelschoenen aan. Het is een flinke klim en zowel Peter als ik vinden het vergelijkbaar met het beklimmen van de pont d’Ifach in Spanje maar dan met hekjes. (Safety for all).

Boven aangekomen is het de klim zeker waard geweest, weer een mooi uitzicht!

We lopen en klauteren terug en rijden dan de route verder door het park. Haarspeldbochten en afdalingen we krijgen ze allemaal vandaag!

Aan het einde van het park draaien we om en gaan we op weg naar Hatch.

We verblijven in the Riverside ranch en wat een mooi plekje is dit! De gastheer heet Bill en we krijgen de John Wayne kamer toegewezen als Peter dit tenminste aan kan.. 😀

Hij vraagt of we nog moeten eten en ja, dat moeten we nog. 

“Zo”, zegt hij, “dan heb ik hier een lijst met plaatsen waar Bill zou gaan eten...”

Het kwartje valt niet meteen bij mij, en blijkbaar kijk ik verbaasd.. dus hij zegt: “my name is Bill”. Oh ja.. natuurlijk!

We rijden naar Panguitch voor de boodschappen.. water, coke and.... rum, because we had a serious problem (Jack Sparrow)..we were almost out of rum. En je mag hier een kampvuur stoken dus wat hoort daar bij? Juist. Een gitaar maar die hebben we niet dus gaan we voor de rum. Misschien dat we dan nog een liedje gaan zingen.

We eten een overheerlijke pizza bij een restaurant waar Bill ook zou gaan eten, volgzaam als we zijn.. 😉

Op de terugweg schijnt de ondergaande zon op de bergen die roze verkleuren, uit de radio schallen Crosby, Stills, Nash and Young. We kijken elkaar aan en ja... dit is voor ons het ultieme Amerika gevoel....